5 сыйныфта “Әтием – минем өчен үрнәк син!” исемле сыйныф сәгате үтте. 
Әти – ул әни түгел, мәхәббәтен, яратуын да кайчак күрсәтеп бетерми. Ләкин аның сүзе әнинекенә караганда да кирәгрәк кайчакта. “Булдыргансың, балам!” – дип бер сүз әйтүе дә иңнәреңә канатлар куя, нинди сүз, сине мактап бер ым какса да, башың күккә тия. Әйе, әтиләребез шундый: алар аз сүзле, ләкин нәкъ әниләребез кебек үк алар безне сөя, ярата, безнең өчен борчыла, кайгыра, безнең белән бергә шатлана, бары күрсәтми генә... Әти ул – гаилә башлыгы гына түгел, ул –  калкан, терәк, ул синең бар дөньяң. 
Сыйныф сәгатендә укучылар әнә шундый фикерләр белән бүлеште. Үзләренең әтиләре  турында сөйләде, алар белән бергә үткәргән мизгелләрне искә алды. “Минем әтием – иң яхшысы”, - бу уй һәрвакыт аларның күңелен яктыртыр.