Укытучы –  изге һөнәр. Балаларыбызның, халкыбызның киләчәге –  укытучы кулында, аның алтын йөрәгендә. Шуңа күрә кеше тормышында укытучының роле һәм урыны бәяләп бетергесез. Укытучы исеменә лаек булу ул – зур бер батырлык дип әйтер идем мин. Ни өчен дигәндә: бары тик көчле рухлы, сабыр кеше генә бу эшкә күңелен биреп, тиешле дәрәҗәдә укыту сәләтенә ия була аладыр.
Һәр кешенең “менә ул чын укытучы” диярлек остазы бар. Ул аны еллар үткән саен сагынып искә ала, гомер буе аңа рәхмәт укый. “Мин сезнең алдыгызда түбәнчелек белән баш ияр идем”, - дигән рус шагыйре Н.А.Некрасов та. Укытучы һөнәре – чын мәгънәсендә һөнәрләр һөнәре. Мөгаллим гомере буе укый, өйрәнә, укучыларының уңышларына чын күңелдән сөенә белә, көчле ихтыярлы, сабыр кеше ул. Укытучының үз “чәчү вакыты”, үз “урак өсте” бар. Аларның сабырлыгы аналар сабырлыгына тиң.
5 октябрь көнне мәктәбебездә үткәрелгән “Рәхмәт сиңа, укытучым!” исемле әдәби-музыкаль кичә дә әнә шул сабыр, мөлаем затларга багышланды. Кичә барышында һәр укучы үзенә гыйлем биргән укытучыларына рәхмәт сүзләрен җиткерде. Бәйрәмгә мөхтәрәм ветеран укытучыларыбыз да килгән иде. Әлеге чара аларның күңеленә  дә хуш килде.