Сегодня в старшей группе отметили День снегиря!
С детьми были проведены интересные беседы о жизни и повадках птиц, откуда появилось название, послушали стихи, рассмотрели иллюстрации, отгадывали загадки. А потом дети раскрасили снегиря и каждый ребёнок посадил своего снегиря на веточку рябины.
Эта яркая весёлая птица стала для всех настоящей вестницей зимы. Рассказывают, что в давние-давние времена, когда грудка снегиря была снежно-белой, на Новый год именно он приводил в наши края Деда Мороза. Но однажды рябина уродилась очень вкусной и сладкой. Стали снегири лакомиться ею и забыли обо всём. А когда вспомнили, было уже 9 января. Новый год наступил, а Дед Мороз так и не пришёл. Стыдно стало снегирям за свою оплошность. Вот они и покраснели. А может быть это сок рябиновых ягод навсегда остался на их грудках. С тех пор люди и отмечают День снегиря.
Бүген зурлар төркемендә кызылтүш көнен билгеләп үттеләр!
Балалар белән кошларның тормышы һәм гадәтләре турында кызыклы әңгәмәләр үткәрелде, исемнәре кайдан барлыкка килде, шигырьләр тыңландылар, иллюстрацияләр каралды, табышмакларга җаваплар бирелде. Аннары балалар кызылтүшләрне буядылар һәм һәр бала үзенең кызылтүшен миләш ботагына утыртты.
Бу якты, шат кош һәркем өчен кышның чын хәбәрчесе булды. Борын заманнарда, кошның түше ап-ак булган чакта, Яңа елга нәкъ менә ул безнең якларга Кыш бабайны алып килгән, дип сөйлиләр. Ләкин бервакыт миләш бик тәмле һәм татлы булып чыккан. Кызылтүшләр аның белән сыйланып барысын да оныттканнар. Ә искә төшергәндә, 9 гыйнвар булган инде. Яңа ел җиткән, ә Кыш Бабай килмәгән. Кызылтүшләргә үзләренең ялгышлыклары өчен оят булган. Менә алар кызарындылар. Бәлки, бу миләш суы аларның түшләрендә мәңгегә калгандыр. Шул вакыттан бирле кешеләр кызылтүшләр көнен билгеләп үтәләр.