Табигать – без сулаган һава, безне иркәләгән җил, җылы кояш нурлары. Табигать – Ана, Җир-ана дибез. Беркем дә табигатькә битараф түгел. Һәркем табигатьне матур итеп, аны үз мәхәббәте белән, шигъри бизәкләргә төрә, ямьләндереп күрә. Туган җиребезнең табигатендә сокландыргыч урыннар, чыннан да, бик күп. Яшел тугайлы болыннарга, балыклы, кош-кортлы агымсуларга, түгәрәк күлләргә бай ул.Табигать – кешенең яшәү урыны. Әйткәнебезчә, ул анда туа, яши, тереклек итә. Әмма кешегә матди азык кына түгел, рухи чыганак та кирәк. Әйе, табигать кешене сокландыра да, моңландыра да, тынычландыра да. Кеше кечкенәдән табигать кочагында үсә. Бездә үз чиратыбызда бакчада тәрбияләнүче балалар белән табигать кочагында булып кайттык. Табигатьнең матурлыгына сокланып, кызыклы уеннар уйнап ял иттек.