Сары яфрак кулын изәп,

Алтын көз саубуллаша.

Үрелеп, нур сибә кояш

Болыт ертыгы аша.

Шушы нурлардан тулышып,

Тагын ямь иңә җиргә.

Сагыш түгел, муллык тула

Алтын көз белән бергә.

Картаям, дип, һич тә хафаланма,
Өлкәннәрдә акыл-сабырлык,
Киңәш-ярдәм кирәк булган чакта,
Әле дә син бар үрнәк алырлык.
Безнең кайгы синең кайгы булды,
Безнең уңышларга куан гел.
Үткәннәрең җиңел булмаса да
Киләчәгең булсын матур гөл.

Оча яфрак, уйный яфрак,

Һаваларда әйләнеп.

Бүген, бүген, бүген, бүген

Яфракларның бәйрәме!

Исәнме, Көз, алтын көз,

Безне сагынып килдеңме?

Агачларга куакларга

Сары чуклар элдеңме?

Белем көне белән, дустым,
Омтыл һәр көн белемгә!
Җиһанның бар төсмерләре
Чагыла уку-гыйлемдә!