Бакчага килгәч (Б.Рәхмәт)

Салкын кыш булса да,

Тышта кар яуса да,

Без өйдә ятмыйбыз,

Барабыз бакчага.

Безне бик яраталар

Бакчада апалар:

Килгәч тә елмаеп,

Кулларын киң җәеп,

Кочаклап алалар, –

Әниләр күк алар.



Элгечләр өстендә –

Буяулы рәсемнәр.

Зәңгәр дә, яшел дә –

Төрлесе бар шунда.

Бар анда мәче дә,

Козгын да, лачын да,

Карчыга, карга да,

Чана да, арба да,

Төлке дә, керпе дә… –

Калмаган берсе дә.



Петяның – пароход,

Пашаның – парашют,

Крокодил – Вилнеке,

Ә әтәч минеке.

Пальтомны «әтәч» кә

Бирәм мин килгәч тә.

Бик әйбәт ул «әтәч»!

Ул мине өйрәтә

Ялгышып кешенең

Пальтосын кимәскә.

«Әтәч»кә карыйм да

Табам мин барын да:

Матур тарагым да,

Сөлгем дә, сабын да-

Һәммәсе, һәрвакыт

«Әтәч»ем янында