Шундый әбиләрнең берсе – Хасанова Фәрдәнә әби Абдулла кызы. Быел 1нче сыйныф укучылары әбидән тормыш иптәше, 18ел элек вафат булган Гатиятулла улы  Сәмигулла абый турында сөйләвен үтенделәр. Кулына иренең моряк киеменнән төшкән карточкасын тоткан, күңеле тулган әби менә нәрсәләр сөйләде... Сәмигулла абый 1942нче елда сугышка алына. 1нче Белоруссия, 2нче Белоруссия фронтларында сугыша. Сугышчан иптәшләре белән бергәләп, бик күп операцияләрдә катнаша, батырлыклар күрсәтә. Элемтә ялгаганда контузия ала. Күпсанлы медальләр, 1нче дәрәҗә Дан ордены белән бүләкләнә. Туган авылына 1949нчы елда гына кайту бәхетенә ирешә. Чөнки сугыш бетүгә, аны хәрби хезмәткә алалар. Моряк булып биш елга якын хезмәт итә. Сугыштан соң армый-талмый колхозда хезмәт куя. Намуслы, хезмәт сөючән, батыр йөрәкле ирен сагынып искә алып, аның рухына дога кылып яши әби. Балаларга ул тыныч тормышның кадерен белергә, укуда да, хезмәттә дә сынатмаска кушты. Туган илебезнең киләчәге сездә, үсеп килүче буында, диде.