Бөек Ватан сугышыннан соң 70 ел вакыт узды. Бер уйласаң, ул онытылырга, тарихи хакыйкать булып кына калырга тиештер кебек. Ләкин юк, сугыш һәм тыл ветераннарының тән һәм күңел яраларында, имгәтелгән язмышларында, хәтта сугышны күрмәгән миллионнарча кешеләрнең кичерешләрендә дә утлы хәтер яши.  6 нчы сыйныф укучылары тыл һәм хезмәт ветераны Ишмөхәммәтова Тәскирә апа янына хәлләрен белешергә бардылар. Алар Тәскирә әби белән сөйләшер утырдылар, өй һәм йорт тирәсендә кулдан килгән кадәр булыштылар. Шулай ук балалар Тәскирә әбигә Туймәт төп белем мәктәбе коллективы тарафыннан яздырылган "Безнең Чирмешән" газетасына квитанция тапшырдылар. Озак еллар урын өстендә ятуына карамастан Тәскирә әби район яңалыклары белән танышып тора, шуңа күрә әлеге бүләккә ул чын күңелдән шатланды һәм рәхмәтләрен җиткерде.  

Сугыш чорындагы кешеләрнең 

Исемнәрен ташка нык уеп

Кулдан килсә әгәр бронзадан

Һәйкәл  куяр идем мин коеп.

Килеп йөрер идем шул һәйкәлгә,

Батырлыкны кабат күрергә.

Өйрәнергә тормыш авырлыгын,

Алар кебек җиңә белергә.