Бүген мәктәптә Әфганстаннан Совет Армиясе чыгарылуга 30 ел унаеннан

“Кайсы тауның ташларыннан икән, батырлыкка һәйкәл куясы!”-, дип исемләнгән чара булып үтте. Бу чарага Әфганстан һәм Чечен сугышында катнашып үзләренең интернациональ бурычын үтәгән авылдашларыбыз да чакырылган иде. Чара документаль фильм, җыр, шигырьләр белән бергә үрелеп барды. Килгән кунакларыбыз исә укучыларны үзләренең кайнар ноктада булган кичерешләре белән уртаклаштылар. Күп еллар үтте, әмма ул җирләрдә булган вакыйгалар бүгенгәчә күпләрнең йөрәгендә авыр яра булып саклана.Төннәрен алар кабат-кабат шул сугышны төшләрендә күрә. Аларның хәтерендә бүген дә меңәрләгән машиналар яна, дуслары, полкташлары һәлак була. Еллар уза, дөньяга яңа буыннар килә. Әмма канкойгыч сугышлар турында беребезнең дә онытырга хакы юк!

Изге җиребезне илбасарлардан саклап калган, аның иминлеге өчен гомерен дә кызганмаган Ватан сугышы каһарманнары, Әфганстан, Чечен җирендә һәлак булган, армия сафларында хезмәт иткәндә яшь гомерләре вакытсыз өзелгән Татарстан улларының якты истәлеге алдында баш иябез! Аларның исеме, якты маяк булып, буыннардан-буыннарга күчсен! Каберләргә, һәйкәлләргә сукмак өзелмәсен иде, илдә тынычлык булсын, аналарның, сабыйларның күз яше түгелмәсен иде дигән теләктә калабыз.