Тәрбия һәр халыкта аның туган теле белән бергә барлыкка килгән.Күп гасырлар буена,ул кешелекне дәвам иттерү чарасы буларак, табигый ихтыяҗ булып яшәп килгән. Яшь буын өлкәннәр белән аралашкан, тормышта кирәкле күнекмәләргә, кешеләр арасында үз-үзеңне тотарга, аралашырга өйрәнгән, халыкның гореф-гадәтләрен, йолаларын үзләштергән. “Ана сөте белән керә торган” тәрбиянең, халык педагогикасының нигезендә гореф-гадәтләр, йолалар ята.

Безнең алда торган, җаваплы, изге бурычларның берсе – баланы кечкенәдән инсафлы, әдәпле, мәрхәмәтле, әхлаклы итеп тәрбияләү.  Татар төркемендә үткәрелгән ата-аналар җыелышы шуның бер мисалы булып тора. Балалар, тәрбияче апалары  Гильмутдинова Ризида Илдусовна, Мухаметшина Гөлназ Рамилевна, музыка җитәкчесе Ибрагимова Алия Атласовна белән берлектә      “ Әй, аулак өй, аулак өй” дигән тамаша әзерләделәр. Шаян җырлар, дәртле биюләр, хәрәкәтле уеннар, мәзәкләр әти-әниләрнең күңелләренә май булып ятты. Татар халкының укымышлы, моңлы, биюле, уен-көлкене  яратучы халык икәнлеген балалар тагын бер кат исбатладылар.